Artikel intensieve veehouderij
Feiten boven Tafel
Dit artikel is een aanklacht tegen de Nederlandse staat ten aanzien van het onbeschrijflijke leed dat landbouwdieren ondergaan in de intensieve veehouderij, tijdens diertransporten en in slachthuizen. Feiten moeten boven tafel komen. Feiten, die niet juridisch kunnen worden gestaafd aan ontoelaatbaarheid of strafbaarheid, omdat er geen wet bestaat die de dieren daadwerkelijk beschermt. De enige manier om voor elkaar te krijgen dat deze conventie stopt, is door de consument ermee te confronteren.
Politici reageren allergisch wanneer de onderwerpen, overvolle megastallen, schandelijk lange diertransporten en de massaslachtingen ter discussie komen. Ze duiken in een oud patroon van bekvechten over randverschijnselen inplaats van dat ze bespreken waarover het gaat: de intensieve veehouderij is nodig voor economische groei, export van levende dieren voor goede betrekkingen met handelspartners. Maar Nederland kan zich niet langer veroorloven dieren op deze wijze te behandelen. We leven in een rechtsstaat, een democratisch land, een land van beschaving en vooruitgang. Een land waar emancipatie een belangrijke groei heeft doorgemaakt en waar discriminatie fel wordt bestreden. Ondertussen vinden er barbaarse praktijken plaats in een wereld die niet bij ons land lijkt te horen, de wereld van de landbouwdieren.
De Wet dieren, de Nederlandse dierenwelzijnswet, is dusdanig opgesteld dat er niets hoeft te veranderen aan de huisvesting, het transport en het slachten van dieren binnen de vee-industrie. Onderzoek wijst uit dat deze wet geen waarde heeft voor dieren die gehouden worden voor vlees. Ook de Europese dierenwelzijnsregels, de Five Freedoms, raken kant noch wal wat betreft bescherming van landbouwdieren. De staat negeert deze duidelijke regels volkomen. De consument zal zich moeten beroepen op zijn nuchtere verstand en feitelijkheden.
De Wet dieren Artikel 2.1: dierenmishandeling:
Het is verboden om zonder redelijk doel of met overschrijding van hetgeen ter bereiking van zodanig doel toelaatbaar is, bij een dier pijn of letsel te veroorzaken dan wel de gezondheid of het welzijn van het dier te benadelen.
Letterlijk vertaald: landbouwdieren worden niet beschermd: er is een redelijk doel ze pijn te doen, hun gezondheid te schaden en hun welzijn te benadelen namelijk, economische groei.
Er zal openheid gegeven moeten worden over de schaamteloze manier waarop landbouwdieren uitgebuit worden en zijn gedegradeerd tot handelswaar. Consumenten hebben recht op eerlijkheid over de afkomst van het vlees dat zij kopen. Hebben recht op openheid over de ernstige misstanden in de veesector.
Het is tijd om feiten over de leefomstandigheden van deze dieren transparant te maken. Feiten die decennialang verborgen zijn gehouden enkel voor het maatschappelijk belang.
De tijd is gekomen dat de overheid toegeeft dat door de bouw van steeds meer megastallen, het een krankzinnige en oncontroleerbare bende is geworden. Een economische uitwas zonder beschaving. Een kansloos doorgedraaid systeem ten koste van honderden miljoenen dieren per jaar. Landbouwdieren wiens naam in overeenstemming met hun lot, is omgedoopt tot productiedieren.
Dieren die aan de lopende band nakomelingen moeten krijgen voor vlees en melk, die soms vijftig uur op transport gaan zonder voedsel of water. Die lijden onder pijn en de stress in de slachthuizen, waar gewoon is dat men ze slaat, duwt en schopt en een deel niet voldoende bedwelmd wordt.
De NVWA controleert, zegt ze. Hoe controleer je meer dan 600 miljoen dieren die jaarlijks in schuren boven op elkaar gepropt zitten? En hoe hou je controle op de bedwelming van meer dan anderhalf miljoen te slachten dieren per dag?.
Het is de massaliteit die alles oncontroleerbaar maakt. Onze regering faalt en de NVWA doet koortsachtig haar best de cijfers van misstanden te verbergen door te wijzen naar de Wet dieren. Maar deze wet geldt niet voor deze dieren.
Begin 2018 heeft prof. Liesbeth Zegveld, samen met enkele studenten van de VU, onderzoek gedaan naar de mogelijkheid tot het aanklagen van de Nederlandse staat. Dit, in verband met het structureel niet handhaven van de Europese wet uit 1991 op het couperen van biggenstaarten. Alleen al in Nederland worden er 30 miljoen staarten onverdoofd afgebrand bij pasgeboren biggen. Hieronder vind je het rapport van het onderzoek.
Nancy de Heer auteur
Handboek Dierenwelzijn
Proloog uit Handboek Dierenwelzijn
De geschiedenis van de intensieve veehouderij, filmpje 27 minuten:
https://anderetijden.nl/aflevering/594/De-opkomst-van-de-bio-industrie
